Veður: Ansi hreint hvasst að heyra í morgun, og hryðjurigning. En þegar út var komið, sunnan 7 og 8 stiga hiti. Ferðin niður í Borgartún var því hröð og skemmtileg. Seinnipartinn hafði heldur lægt og því ekki afleitt að hjóla móti vindi.
Öryggi og umferð: Það var eitthvað öðruvísi í morgun. Mikil bílaumferð um Skógarselið og ég ákvað að skjóta mér ekki inní og hossaðist þess í stað gangstéttina. Þegar komið var að Álfabakkanum skapaðist örtröð hjólreiðamanna. Við lá árekstri oftar en einu sinni. T.d. vorum við fjögur í röð niður í Elliðaárdal. Mér var reyndar starsýnt á einn sem var með lítið barn aftaná. Hann hjólaði ansi rökslega og þegar hann fór yfir skoruna á malarstígnum í Elliðaárdal lá við að blessað barnið skoppaði út í á. En mín reynsla af börnum aftaná hjóli er að þau hafa mjög gaman af slíku. Svona rösklegt skopp getur þó orsakað óttablandinn svip á djarfasta barni.
Upplifun: Ég fer ekki ofan af því að lagið "Det snurrar i min skalle" með Familjen er besta hjólalag ever.
No comments:
Post a Comment